ماجرای “لولو” و تضییع حقوق سینماگران
(سینماآفیس) – خواسته‌های صنفی دست‌اندرکاران سینما از جمله اولویت‌هایی است که متاسفانه اصلی‌ترین متولی آن یعنی خانه سینما نسبت به آنها موضعی غیر اصولی و فرافکنانه دارد.
حتما یادتان است که چند روز قبل رئیس سازمان سینمایی در مراسم تقدیر از فعالان سینمای دفاع مقدس، صحبت‌هایی داشت مبنی براینکه برای صیانت از امنیت شغلی با همکاران پروژه‌های غیرقانونی و ضد ایرانی قطع همکاری خواهد کرد و …
بی تردید هرکسی می‌تواند نسبت به‌این گرایش مدیریتی موضعی اتخاذ کند، اما خانه سینما در مقام وابسته مالی به ارشاد، آیا باید وارد کشمکش سیاسی شود تا از رهگذر قربانی کردن منافع چند هزار عضو صنوف به مطامع جناحی خود جامه عمل بپوشد؟
وقتی مدیرعامل محترمه اصلی‌ترین مشکل خانه سینما را مالی معرفی می‌کند و حتی بدهی زیاد این نهاد را به رخ اعضا می‌کشد، ورود به تقابل با سازمان سینمایی چه معنایی دارد؟
بله اگر این نهاد مستقل از بودجه دولتی بود و حیات و مماتش به ناف بودجه نفت وصل نبود، می‌توانست راه جداگانه‌ای انتخاب کند، اما حالا که این خانه از پس هزینه بوروکراسی خود بر‌نمی‌آید، ورود به فعالیت حزبی چه توجیهی دارد.
قضیه برای آقایان آنقدر حیاتی بود که روز بعد صحبت‌های رئیس سازمان سینمایی، با معدود خبرنگاران دست چین شده برنامه پاسخ‌گویی برگزار کردند و عجبا که مدیرعامل محترمه، برای تقاضاهای صنفی متعدد اعضا، با صراحت! تکلیف را روش کرد که؛
«آن … را لولو برد!»
خبرنگاری هم نبوده که بپرسد خانم عزیز مگر چه اتفاقی افتاده که اینجوری کف‌گیر به ته دیگ خورده است؟
خب دولتی رفته و دولتی آمده است، شما چرا به‌جای اینکه به روال پیشین، دنبال گرفتن بودجه مصوب باشید، در مقام سیاست ظاهر می‌شوید وحاضرید به قیمت تضییع حقوق اعضا، موضع‌گیری مخالف و تقابل را پیشه کنید.
در نظر بگیرید اگر خانه سینما همین چابکی در برگزاری نشست پاسخ‌گویی را برای مطالبات صنفی اعضا داشت، قاعدتا نباید طرح‌های مختلف معیشتی مانند مسکن را سازمان سینمایی ارائه و پی‌گیری کند.
یعنی این قدر رودررویی برایتان اهمیت داشت که تا خزاعی برای اعلام تفاهم گفت “خانه سینما هم این موضوع را اعلام می‌کنند” برای حرکت در مسیر مخالف، نشست شتابزده برگزار کردید که چی ؟ که کی بفهمد شما راهتان با این مدیریت یکی نیست؟ و…. در واقع اگر یک چندم تلاش سیاسی جناحی خانه سینما معطوف به ارائه طرح‌های معیشتی و درخواست‌های صنفی می‌شد، بخشی از مشکلات اعضا برطرف شده بود نه اینکه حالا این تعداد عضو گرفتار مشکلات شغلی زیستی با پاسخ “لولو”یی، از وجود خانه قطع امید کنند.
دوشنبه نوشته‌های محمد تقی فهیم
