گوش‌نوازی غربت
(سینماآفیس) – «بهرنگ عباسپور» کارشناس ارشد موسیقی، آهنگساز، نوازنده و خواننده کشور که با نمایش مکبث‌زار موفق به کسب تندیس بهترین موسیقی در جشنواره تئاتر فجر شد، در یادداشتی اختصاصی برای سینماآفیس نوشت:
پیرامون موسیقی نمایش مکبث‌زار قبل از هر چیز هم‌زیستی و رفاقت دیرینه‌ام با ابراهیم پشت‌کوهی حائز اهمیت بود. ما طی سالیان گذشته به درک و دریافتی مشترک رسیده‌ایم که حاصلش همین نمایش مکبث‌زار شد.
تولید موسیقی نمایش مکبث زار با توجه به گونه‌ها و آیین‌های مختلفی که در ساختار اثر وجود دارد بسیار امر مهم و تامل برانگیزی بود.
بهرنگ عباسپور : عکس از میلاد آزادی
گاهی حال و هوای بندر و جنوب کشورمان، لختی آسیای شرقی و اتمسفر کابوکی ژاپن، پاره‌ای موسیقی هندوستان، موسیقی نواحی ایران چون خود آیین‌زار و… همگی باید همگن و هم‌وزن در سراسر اثر لحاظ می‌شد. کار آنجا سخت‌تر و البته جذاب‌تر شد که با کمترین و مینیمال‌ترین سازها، اما زنده و هم‌نفس با مخاطب پرداختیم.
همواره معتقدم موسیقی فی‌النفسه خود دراماتیک است، آنچنانکه«پیوتر ایلیچ چایکوفسکی» موسیقی‌دان شهیر روس‌تبار در «دریاچه قو» درام خلق می‌کند.
در مکبث‌زار سعی کردم با چیدمان سازهایی چون; «گوچین، دیجیریدو، گویور، جهله، دُهُل» به حال و هوای همه آیین‌های نمایشی یاد شده نقبی‌زده و البته با یک هویت و اصالت مشخص در خدمت کنش واحد نمایش قرار بگیرد.
ساز «گوچین» سازی باستانی و متعلق به کشور چین است که بیش از سه هزار سال از قدمت آن می‌گذرد و یکی از قدیمی‌ترین سازهای چینی به شمار می‌رود که به طبع کابوکی و اشرافیت مکبث و لیدی‌مکبث را اشارت دارد.
همچنین برای بازسازی موسیقی آئین «زار» از ساز های «کوبه‌ای نواحی جنوب» استفاده کردم.
به طور مشخص از تلفیق، ترکیب و متد مختلفی موسیقی مکبث زار شکل گرفت و بدعت و خلاقیت نیز بی‌تاثیر نبود، چطور که از آرشه ویولن برای نواختن ساز «گوچین» استفاده شده، این در حالی‌ست که گوچین اصلا با آرشه نواخته نمی‌شود. صدای گوچین با آرشه ویولن بسیار در ایجاد اتمسفر وهم و جادو برای مخاطب تاثیرگذار بود.
مشخصه اصلی و مهمترین عاملی که سبب شد تا مکبث‌زار در بخش موسیقی جشنواره‌های مختلف صاحب جوایز و عناوین شود بی‌تردید زنده بودن و هم‌نفسی با تماشاگران نمایش است، همینطور می‌توانم به خلاقیت در دراماتورژی موسیقی و ایجاد اصوات و نواهای غریب اما جذاب اشاره کنم. شاید این نکته سلیقه و سبک شخصی من باشد که امروز هویت و شناسه اصلی موسیقی من است: “آراژمان اصوات نا آشنا و غریب اما جذاب و دلنشین.”
و در نهایت همه این موارد و مشخصه‌ها با رنگ و بوی زیست بوم من آرایش و میزان می‌شود، هوای گرم و مرطوب بندر!
عکس : میلاد آزادی
انتهای پیام/
