“توسعه ناهمگون”
(سینماآفیس) – پیمان طالبیان مدیرمسئول پایگاه تحلیلی-خبری سینماآفیس در سرمقاله خود نوشت:
مهلک ترین واقعه ای که تمام رویدادهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بین الملی را تحت شعاع قرار داد، پاندمی کرونا بود.
ویروسی که تحولات جدیدی در شکل، نوع و نحوه ی برگزاری رویدادهای فرهنگی و هنری رقم زد.
با کشف واکسن کرونا، جهان به تدریج همه‌ی محدودیت‌های صنفی را برداشته و زخم‌های اقتصادی،
آسیب دیدگان ازجمله فعالین سینما و تئاتر به مدد مشوق‌ها، حمایت‌ها و سیاست‌های جبرانی مدیران فرهنگی،
سعی در بازسازی پیکره‌ی خود را دارند.
این در حالی‌است که در کشور ما هنرسینما و بویژه تئاتر دچار نوعی سرگشتگیِ ناشی از سومدیریت متولیان امر شده است.
تعطیلی فعالیت های فرهنگی و هنری و یا تغییر شیوه‌ی اجرای آثار (اکران‌های برخط و برگزاری فستیوال‌های آنلاین) به دلیل شیوع ویروس کرونا
و پیامدهای آن آیینه‌ای بی پرده مقابل چهره‌ی فعالین فرهنگی گذاشت
تا حقایقی که در فضای مدیریت گلخانه‌ای هنرِ دولتی و اقتصاد بیمار و نحیف آن را مشهود سازد.
حقایقی که بارها بیان شده اما تاکنون اینسان مشهود و عریان نبود.
گر چه آسیب‌های اقتصادی فرهنگ و هنرِ ناشی از پاندمی در برخی موارد با دیگر حوزه‌های کسب و کار مشترک است
اما عمق فاجعه در کژ راهه‌ی نامتوازن “رشد” و “توسعه” فرهنگ وهنر، کار را به استحاله فرهنگی رسانده.
جنبه ها و حلقه های هنر در کشور ما به تناسب رشد و گسترش نداشته است و این رشد و توسعه نامتوازن،
پیامدهایی دارد که در تعطیلی فعالیت های هنری آسیب های جبران ناپذیری به دنبال داشت.
– نیروی انسانیِ هنر به لحاظ کَمی در سال های اخیر، رشد قابل توجه دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی هنر و فارغ التحصیلان این عرصه
در این سال ها افزایش چند برابری داشته اند.
به این سیاهه اضافه کنید خروجی آموزشگاه‌های خصوصی سراسر کشور را!
که البته شمارگان آنها دیگر از عدد شش‌هزار در آخرین سرشماری نیز عبور کرده.
اما در آن سو بستر و فضای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به تناسب نیروی انسانی عرصه هنر توسعه نیافته است.
و البته این نیروی انسانی در فرآیند تعلیم و پرورش نیز دچار مشکلات بسیار است.
فضاهای مناسب برای فعالیت و تولید و اجرای آثار هنری همپای نیروی انسانی رشد نکرده،
اعتبار و بودجه فرهنگ و هنر هم افزایش چندانی نداشته که بتواند فرصت و امکان مناسب را برای فعالیت فراهم کند
و بخش قابل توجهی از این بودجه بیهوده هزینه می‌شود.
اما گرفتاری تنها این نیست.
بحران مخاطب!
گزافه نیست اگر بگویم امروز تعداد تئاتری‌ها از تعداد مخطبین‌شان بیشتر است.
نتایج طرح ملی مصرف فعالیت و کالای فرهنگی که چندی پیش انجام شد نشان می دهد
هنوز سینما، تئاتر، هنرهای تجسمی، موسیقی و کتاب مخاطبان فعال چندانی ندارند و بخش عمده اقتصاد هنر
که با مخاطب گسترده فعال و مصرف کالا و خدمات فرهنگی و هنری می تواند جریان پیدا می کند، با مساله مواجه است.
وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ما چنان پیش نرفته است
که دایره مخاطبان فعال فرهنگ و هنر گسترش یابد
و تا اندازه ای با فعالان هنر در تناسب قرار گیرد.
در واقع توزیع نامتوازن و بدون اهلیت منابع، کرسی،ها، و فرصت‌ها و
مشوق‌های فرهنگی در مسیر نادرست خود باعث پدید‌آمدن اوضاع فعلی‌است.
که البته با شرایط استاندارد روز دنیا سالها فاصله داریم.
اما برای رسیدن به آن سرمنزل مقصود، لازم است با اعمال سیاست‌های توسعه‌محور و کلان فرهنگی آن نگرش را
در اثار تولید کننده تسری داد سپس خود در زندگی و زیست بوم توده جامعه نهادینه خواهد شد.
شاید به واقع باید در جامعه ما بذر توسعه کاشت تا شاید سالها بعد شاهد رشد و رویش آن بود
ور نه چشم‌انداز پیش‌رو بیابانی‌است بی آب و علف!
انتهای پیام/
