پرونده‌ای برای مرگ «ناوالنی»
(سینماآفیس) – شخصیت رهبر مخالفان دولت روسیه، محور و ستون اصلی آخرین مستند دانیل روهر، مستندساز جوان کانادایی است. مستند بلند «ناوالنی» با یک موضوع داغ و جذاب سیاسی که به واسطه جنگ بین روسیه و اوکراین حساس‌تر نیز شده است یکی از ۵ نامزد جایزه اسکار نود و پنجم در بخش مستند بود که سرانجام موفق به دریافت جایزه آکادمی اوارد شد.
روهر بعد از یک مقدمه‌ی کوتاه درباره پیشینه سیاسی ناوالنی، راست و سریع می‌رود سراغ اصل مطلب و با آرشیوها و فیلم‌های موبایلی داستان مسموم شدن سوژه‌ی خود در سفر انتخاباتی‌ش از تومسک به مسکو را روایت می‌کند، جایی که هواپیما به علت شرایط وخیم او مجبور به فرود اضطراری در سیبری می‌شود و بعد هم به بیمارستانی نظامی منتقل شده و تحت تدابیر شدید امنیتی قرار می‌گیرد.
با فشار سیاسی دولت آلمان، ناوالنی به بیمارستان شاریته برلین برده می‌شود و بعد در پناهگاه مخفی خود در جنگل سیاه همراه با خانواده و یک حلقه‌ی نزدیک از همراهانش به دنبال سرنخی از سبب بیماری‌ش می‌گردد. او که از مخالفان سرسخت پوتین است قویاً فکر می‌کند از سوی دستگاه امنیتی روسیه مسموم شده و ظن او وقتی قوی‌تر می‌شود که انیستیتو سم‌شناسی ارتش آلمان عامل مسمومیت را «نوویچوک»، که یک عامل اعصاب نسل چهارم ساخت شوروی است اعلام می‌کند. به گفته‌ی رسانه‌ها این امضای تروریسم دولتی روسیه است.
در ادامه فیلم بیشتر به سمت یک فعالیت پلیسی می‌رود که طی آن ناوالنی در پی اثبات ادعای خود است و در یک نقطه‌ی اوج و طی یک تماس تلفنی ساختگی، او جمله‌ای که می‌خواهد را از زیر زبان یکی از افسران اطلاعاتی روسیه بیرون می‌کشد.
حالا که راز برملا شده و همه چیز برای ناوالنی مشخص است، قصد بازگشت به وطن خود می‌کند و بلیط پرواز برلین مسکو را می‌خرد، جایی که دردسر تازه‌ای در انتظار اوست …
مستند ناوالنی پیش از این در جشنواره سان‌دنسِ سال ۲۰۲۲ بهترین فیلم از نگاه مخاطبان شد، همچنین جایزه بهترین مستند سیاسی به انتخاب منتقدان را در همین سال از آن خود کرد. همین توجه‌هاست که نشان می‌دهد ما با یک فیلم شایسته‌ی دیده شدن رو به رو هستیم اما این نباید ما را از لایه‌ی پنهان اثر دور نگه دارد.
شخص آلکس ناوالنی و کارزار سیاسی او تماماً قدرت خود را برمبنای رسانه، به ویژه شبکه‌های اجتماعی بنا کرده است. او در سال ۲۰۱۷ یک گزارش تصویری از دارایی‌های مدودوف ساخت و این ویدئو در هفته اول، ۴۰ میلیون بازدید در یوتیوب داشت، در همین مستند هم مبنای کار او و دوستانش توییتر، تیک‌تاک و در درجه‌ی دوم رسانه‌های معتبر جهانی است. او اساساً از رسانه به عنوان ابزار اعمال قدرت استفاده می‌کند و آشکارا می‌گوید که این مستند را هم در همین راستا تولید کرده است.
جمله‌ی ابتدایی ناوالنی در مستند وقتی مصاحبه‌ها هنوز شروع نشده‌اند گویاست: «مستندساز این فیلم را برای پرونده مرگ من می‌سازد».
منبع: روزنامه‌ایران
انتهای پیام/
