پیمان پاکی و انقلاب دُگما ۹۵
(سینماآفیس) – بی‌تردید «لارس فون تریه» فیلمساز نام آشنای دانمارکی با « دُگما۹۵ » نه تنها جهان سینما را تحت‌الشعاع قرارداد، بلکه او در برابر جریان‌های انقلابی دیگری چون موج‌نو سینمای فرانسه که خود را برخواسته از حقیقت اجتماع می‌پنداشت، طغیان کرد.
اما عصیان فون تریه با یک بیانیه ۱۰بندی آغاز شد. هر بیانه‌ای یعنی ابراز وجود و اعلام موجودیت.
بدین معنا که باید ما را به رسمیت بشناسید.
حال آنکه این بیانیه توسط چند سینماگر زیرک نوشته شده باشد،
رادیکال باشد و به تمام سینما از هالیوود گرفته تا موج نوی سینمای فرانسه حمله کند، به جهت کشف حقیقت در سینما، حاصلش می‌شود؛
«مانیفست ده‌فرمانِ دُگما۹۵»
«لارس فون تریه» به همراه «توماس وینتربرگ»، «کریستین لورینگ» و «سورن یاکوبسن» در سال ۱۹۹۵ عصاره‌ی بحث‌ها و گفت‌وگوهایشان در کپنهاگن را تحت عنوان این مانیفیت مطرح کردند:
نکته مهم:
« آنها در ابتدای بیانیه، دُگما۹۵ را نه یک گروه که یک عملیات نجات معرفی کردند که هدف آن، مقابله با گرایش های شخصی در سینمای معاصر و مقابله با توهم سازی در سینما است»
آنها با حمله به سینمای بورژوا و سینمای ضد بورژوا (موج نو) که در نظر آنها حالا خود بدل به بورژوا شده بود،
بیانیه ی خود را آغاز کردند و در ادامه مفهوم مولف و تئوری مولف را یک توهم بورژوایی دانستند و با لحنی گزنده سینماگران را سرزنش کردند که:
«هدف والای سینماگران منحط این است که تماشاگران را فریب دهند.
آیا این تمام چیزی است که که به آن مباهات می کنیم؟
آیا این تمام چیزی است که صد سال سینما برای ما به ارمغان آورده است؟»
⬅دوری از فرد گرایی فیلم های خود را در قالبی متحدالشکل عرضه کنند و برای این اتحاد،
سوگند نامه‌ای به نام «سوگند پاکی» را با ده قانون نوشتند که:
۱- فیلمبرداری باید در لوکیشن واقعی انجام شود.
اجزا و وسایل صحنه نباید به آنجا آورده شوند.
۲- صدا به هیچ وجه نباید جدای از تصویر تولید شود و بالعکس.
(از موسیقی نباید استفاده شود مگر در آنکه سر صحنه فیلم برداری نواخته شود.)
۳- دوربین باید روی دست باشد.
(فیلم نباید جایی که دوربین قرار گرفته اتفاق بیفتد بلکه فیلمبرداری باید جایی انجام شود که فیلم در جریان است.)
۴- فیلم باید رنگی باشد. (اگر نور برای فیلمبرداری خیلی کم باشد، فیلمبرداری باید قطع شود و یا یک لامپ به دوربین وصل شود.)
۵- استفاده از فیلتر و لنز ممنوع است.
۶- فیلم نباید شامل حرکات سطحی و ظاهری باشد. (صحنه های قتل، تیراندازی و غیره نباید در آن وجود داشته باشد.)
۷- زمان و مکان فیلم باید واقعی باشد. (به عبارت دیگر فیلم اینجا و الان اتفاق می افتد.)
۸- تقسیم بندی فیلم ها بر مبنای ژانرهای رایج قابل قبول نیستند.
۹- قطع فیلم ها باید ۳۵ میلی متری باشد.
۱۰-کارگردان نباید سرمایه گذار فیلم باشد و نامش نباید در ابتدای فیلم بیاید.
و سوگند نامه این گونه به پایان می رسید که :
«من به عنوان یک کارگردان سوگند می خورم که از اعمال سلیقه شخصی خودداری کنم!
سوگند می خورم در خلق یک “کار” از درنظر گرفتن منفعت آنی به مصلحت کلی خودداری کنم.
هدف متعالی من بیرون کشیدن حقیقت از درون شخصیت ها و صحنه است.
سوگند می خورم باتمام امکانات موجود و به رغم هر سلیقه خوب و ملاحظه زیبایی شناختی چنین کنم.»
انتهای پیام/
محمد دانشور
